Einde van het veldwerk, tijd voor vakantie!

Habari allemaal,

We zijn klaar, finito! De 6 weken aan veldwerk zitten erop. We hebben maar liefst 71 boeren bezocht en geïnterviewd, 124 boringen gezet en erosie waarnemingen gedaan, we hebben 160 soil samples genomen, ruim 6 kilometer aan gullies gemeten en 20 andere erosie metingen gedaan. We hebben 3 lekke banden gehad, 1x finaal vast gezeten in de modder en door 20 Kenianen eruit geholpen. Maar het is allemaal gelukt! Ons gehele veldwerkplan hebben we kunnen uitvoeren, al hebben we er wel hard voor moeten werken. Elke avond waren we dan ook kapot, en we sliepen minstens 8 uur per nacht, soms wel 9 uur. Kortom; we hebben vakantie verdiend! En daar ga ik ook zeker van genieten, maar eerst nog wat gebeurtenissen van afgelopen tijd.

Het is alweer 2 weekenden geleden, maar ik moet nog steeds schrijven over een weekendje in Kisumu. We hadden besloten om 1 weekend vrij te nemen en in de dichtbijzijnste stad Kisumu wat leuke dingen te gaan doen. ‘Wat’ is trouwens zacht uitgedrukt, want we hadden het hele weekend volgepland met allemaal dingen die we wilden doen. Te beginnen met Kayakken op Lake Victoria, super gaaf! Je kunt allemaal boottochten boeken enzo, maar is natuurlijk veel gaver om gewoon zelf op Lake Victoria te kayakken. Er zitten veel Nijlpaarden alleen die hebben we helaas niet gezien, wel heel veel vissers die op een lokale manier aan het vissen waren waarbij ze al zwemmend netten uitzetten in het water.

Na het Kayakken moesten we zo snel mogelijk naar het voetbalstadion in Kisumu, want de lokale voetbalclub Gor Mahia speelde in de finale van de Keniaanse Eredivisie en die finale was in; jawel Kisumu zelf! Dat mochten we natuurlijk niet missen, dus 2 tickets en t-shirts op de kop getikt en op naar de finale. Dat was een flinke beleving zeg, het stadion had nauwelijks zitplaatsen dus iedereen stond rond het veld. Natuurlijk vond iedereen het fantastisch dat er 2 Mzungu (blanke) supporters waren, dus we moesten met werkelijk iedereen op de foto. Hele vrolijke en fanatieke supporters zijn het, tijdens de wedstrijd wordt er veel gezongen en op zijn Afrikaans gedanst, mensen lopen rond met enorme trommels waarmee ze een ritme aangeven. Het werd na een tijdje nog extra druk toen mensen die vanaf de vuilnisbelt probeerden te kijken de hekken hadden doorbroken en ook het stadion in kwamen. Uiteindelijk won Gor Mahia de wedstrijd met 3-0, iedereen ging compleet uit zijn dak bij het eindsignaal. De hekken werden omgeduwd en iedereen rende direct het veld op, daar ontstond 1 grote feestende menigte. Toen dat gebeurde liep het wel een klein beetje uit de hand, dus zijn wij zelf maar vertrokken. Heel toevallig kwam ik op de wedstrijd nog een meisje uit Wageningen tegen, heb een vak met haar gevolgd. Ik wist helemaal niet dat ze in Kenia was, echt een heel apart moment was dat. Samen met haar en een Amerikaans meisje dat we al kenden afgesproken voor het eten en daarna hebben we het nachtleven van Kisumu verkend. Dat is ook een beleving op zich, ze dansen namelijk heel wat anders dan in Europa. Heel veel met hun kont op en neer en hun schouders, naja wij konden daar natuurlijk niks van omdat we stijve Westerlingen zijn. De volgende ochtend nogal moeite met opstaan, maar we zouden op bezoek gaan bij de chauffeur zijn familie. Heel leuk om zijn vrouw en kinderen te ontmoeten, zijn broer kwam ook nog. Lekker typisch Keniaanse lunch gegeten daar, nog wat rondlopen in Kisumu en wat souvenirs geshopt (souvenirs zijn echt fantastisch hier, ga waarschijnlijk veel te veel troep mee terug nemen). In de middag een Matatu (mini-busje) terug gepakt naar Sondu, toen heb ik mijn record van ‘met zoveel mogelijk mensen in een mini-busje’ verbroken. In Laos stond dat aantal op 17, maar in Kenia gaan ze daar ruim overheen. Op een moment zaten we met 22 personen, 1 baby en 1 kip in een busje, haha. Maar ach, het was eigenlijk wel een grappig moment.

Ik schreef eerder over hoe schattig kinderen hier zijn. Maar vanaf een leeftijd dat ze kunnen schrijven kunnen ze ook een klein gevaar vormen, voor je auto namelijk. We hebben gedurende het veldwerk maar liefst 3 boodschappen van kinderen in de lak van onze auto gekrast gekregen. Vroeger kraste ik dingen met een zakmes in een boom, maar hier doen ze dat vrolijk in een auto. Schijnt veel voor te komen. En wat voor boodschappen ook; “I Love Muzungus” (I love blanken), oké aardig. Volgende boodschap “I Love Americans”, sorry maar echt niet iedere Engels sprekende Westerling is een Amerikaan. Dat denkt iedereen trouwens, we spreken Engels dus we komen uit Amerika, of Canada of Engeland. De 3e boodschap viel niet te vertalen, of onze chauffeur wilde het niet vertalen voor ons, daar ben ik nog niet aan uit.

Al eerder schreef ik over de vele stammen die Kenia kent en over de merkbare verschillen tussen die stammen. Ook wist ik dat er wel een soort van competitie tussen die stammen is, maar die blijkt eigenlijk nog best heftig te zijn. Ik dacht meer aan een soort kinderachtige competitie zoals in Wageningen bijvoorbeeld tussen KSV Franciscus en Ceres (studentenverenigingen) zo van; wij zijn veel beter (denk Ceres dan, wat natuurlijk niet zo is :P). Maar nee, het gaat er echt heftig aan toe hier. Zo kwamen we een keer thuis en was er enorme chaos op straat, mensen woedend, ruiten van een auto kapot, een enorme razende menigte. Wij er maar zo snel mogelijk langs gereden en veilig naar huis gegaan. Maar het was vrij dicht bij en we konden het vanuit het raam in ons huis in de verte zien. De auto werd in brand gestoken en volgens de chauffeur moesten de inzittenden van de auto blij zijn dat er al politie bij was die hen zouden beschermen anders hadden zij waarschijnlijk die dag ook niet overleefd. Ze zouden dan doodgeschopt of verbrand zijn. Later hoorden we het verhaal dat het jongens van een andere stam waren, die een geit hadden gestolen (zoals ik in mijn vorige blog schreef is een geit hier hetzelfde als een bankrekening met geld). De eigenaren hadden gebeld dat ze richting Sondu kwamen en daar heeft een enorme menigte motortaxi’s de weg geblokkeerd en ze gestopt. De haat naar deze stam is zo groot dat ze ze gerust kunnen doden. Ze stelen namelijk veel vee van de Luo’s en als een eigenaar van een geit zich daar tegen verzet dan doden ze die ook. Op het stelen van een geit staat een gevangenisstraf van 3 jaar, maar de politie is zo corrupt dat je met genoeg geld hier ook onderuit kunt komen. Daarom zijn ze hier van mening dat je een geitendief beter direct kunt doden zodat het die andere stam afschrikt en ze ermee gaan stoppen. Verder waren we laatst in een gebied dat op de rand lag tussen 2 stammen in. Bij het interview kwamen we erachter dat de mensen voor 7 maanden hebben moeten vluchten voor een andere stam. Mensen werden overvallen en huizen werden platgebrand, ze waren 7 maanden naar de plaatstelijke kerk gevlucht en zijn werkelijk alles verloren. Toen we vroegen; “hoeveel vee heeft u?” – Niks, alles is gestolen. “Heeft u al geoogst aangezien u geen crops heeft staan?” Nee- alles is opgegeten door dieren van andere mensen toen we gevlucht waren. Een oude vrouw bood ons een zitplaats aan op haar bank toen we haar gingen interviewen. Maar ze moest zich wel excuseren dat hij niet zo groot was, de helft van de bank was afgebrand door de andere stam. Echt bizar! Maar het gekke is, als buitenstaander kun je op geen enkele stam boos zijn. Het zijn namelijk allemaal acties en tegenacties, er is altijd een reden waardoor ze zo iets vreselijks doen. Het is dus een nogal intense samenleving.

Vanaf vandaag is het veldwerk dus afgelopen. We hebben de beroemde Victoriabaars gegeten aan het Victoriameer en morgen vertrekken we naar Nairobi waar morgenavond ook mijn broer Tim vanuit Nederland aankomt. Zondag beginnen we direct goed met een Safari naar Masai Mara waar we volgens de verhalen zoveel wild kunnen gaan spotten. Helaas is vanaf vandaag precies het regenseizoen officieel begonnen, waardoor we wel veel regen gaan hebben. Maar dat gaat onze vakantie niet verpesten heb er superveel zin in!

Oriti,
Renee